9 ¹ Mądrość zbudowała sobie dom i wyciosała siedem kolumn*, ² nabiła zwierząt, namieszała* wina i stół zastawiła. ³ Służące wysłała, by wołały z wyżynnych miejsc miasta: ⁴ «Prostaczek niech do mnie tu przyjdzie». Do tego, komu brak mądrości, mówiła: ⁵ «Chodźcie, nasyćcie się moim chlebem, pijcie wino, które zmieszałam. ⁶ Odrzućcie głupotę i żyjcie, chodźcie drogą rozwagi!» ⁷ Kto poucza szydercę, ściąga na siebie wzgardę, strofując nieprawego, sam sobie szkodzi*. ⁸ Nie strofuj szydercy, by cię nie znienawidził, strofuj mądrego, a będzie cię kochał. ⁹ Ucz mądrego, a stanie się mędrszy, oświeć mądrego, a zwiększy swą wiedzę. ¹⁰ Treścią* mądrości jest bojaźń Pańska, rozsądkiem - poznanie Świętego. ¹¹ Dzięki mnie twe dni się pomnożą, lata życia będą ci dodane. ¹² Pomagasz sobie, gdy jesteś rozumny, a gdyś szydercą, sam na tym ucierpisz. ¹³ Niewiasta Głupota* ciągle się rzuca, Pustota niczego nie pojmie. ¹⁴ Przy bramie swego domu usiadła, na tronie*, na wyżynach w mieście, ¹⁵ by wołać na przechodzących drogą, na tych, co prosto idą swymi ścieżkami. ¹⁶ «Niech zboczy tu niedoświadczony» - odzywa się do tego, komu brak mądrości: ¹⁷ «Przyjemna jest woda kradziona, chleb [wzięty] skrycie jest smaczny». ¹⁸ Nie myśli się o tym, że tam bawią zmarli*, jej zaproszeni - w głębinach Szeolu.